παρεξαμείβω

Α

1. παραπλέω

2. βαδίζω κοντά σε κάποιον («Πηλιάδας δὲ παρεξήμειβον ἐριπνάς», Απολλ. Ρόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + ἐξαμείβω «διαβαίνω από έναν τόπο, αποσύρομαι, φεύγω»].